Χωρίς εγκέφαλο, το σώμα υπολειτουργεί!

Το σύγχρονο ποδόσφαιρο, βασίζεται στην δύναμη και στην ταχύτητα, πέρα από κάθε αμφιβολία… Ο Ιμπαγάσα, όμως, αποτελεί περίτρανη απόδειξη για το ότι, καλή η δύναμη καλή και η ταχύτητα, αλλά το…μυαλό, ο…εγκέφαλος είναι εκείνα τα στοιχεία που όχι απλά, κάνουν την διαφορά, αλλά αναδεικνύουν, παράλληλα, την (απαραίτητη) ταχύτητα, καθώς και την (αναγκαία) δύναμη, που οι συμπαίκτες του διαθέτουν… 

Κι αν το μυαλό συνδυάζεται με τεχνική, εμπειρία, αλλά και φαντασία, τότε ακόμη καλύτερα…
Δεν, νομίζω, λοιπόν, να είμαι ο μόνος που διαπιστώνει πως η εντεκάδα του  ΘΡΥΛΟΥ, πρέπει να ξεκινάει από τον Ιμπαγάσα… Ως δεύτερος αμυντικός χαφ; Ως δεύτερος επιθετικός (πίσω από το σέντερ-φορ, δηλαδή); Ο Αργεντίνος είναι άκρως απαραίτητος για τη γενικότερη λειτουργία της ομάδας… Δεν θα σταθώ στο ποιος είναι ο Ιμπαγάσα (μιλούν άλλωστε τα τόσα χρόνια θητείας του στην Ισπανία, όπου διακρίθηκε σε ΟΛΕΣ τις ομάδες που αγωνίστηκε) αλλά στο ταλέντο του να κάνει τους συμπαίκτες του καλύτερους (αξιοποιώντας τους σωστά), στην ικανότητα του να δίνει τον απαιτούμενο ρυθμό και να «κουμαντάρει» την ομάδα, γενικώς, καθώς στην ηγετική του φυσιογνωμία. Χωρίς…εγκέφαλο εν ολίγοις, το…σώμα, υπολειτουργεί και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…
Ασφαλώς και ο Μέλμπεργκ είναι ο…βράχος και η…ψυχή της ομάδας. Αναμφίβολα, ο καλός Ντουντού ανεβάζει ένα επίπεδο τον ΟΣΦΠ, ενώ το ίδιο φαίνεται πως ισχύει και με τον Ριέρα… Αναμφισβήτητα ο Ρόμενταλ έχει σέντρα-διαβήτη (και ποιότητα, γενικά) και ο Πάντελιτς, σίγουρα είναι σκόρερ που ξέρει και μπαλίτσα… ΟΛΟΙ οι παίκτες μας είναι καλοί, χρήσιμοι και απαραίτητοι, κανείς δεν αντιλέγει. Ο «play-maker», όμως, Ιμπαγάσα τους κάνει να φαίνονται καλύτεροι και χρησιμότεροι. Γιατί; Γιατί αυτή είναι η… «δουλειά» του, τόσο απλά…
Πέρα από το συμπέρασμα αυτό, ένα δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι στις προπονήσεις, προφανώς και γίνεται «δουλίτσα», ενώ ένα τρίτο, είναι πως η ομάδα μυρίζει ΥΓΕΙΑ, γενικώς. Χρόνια είχαμε να δούμε στημένες φάσεις να είναι αποτέλεσμα δουλειάς στην προπόνηση (και όχι κόρνερ στο πρώτο δοκάρι χαμηλά, ήμαρτον…), ενώ κάποιοι αυτοματισμοί αρχίζουν να φαίνονται όλο και περισσότερο.
Χρόνια, επίσης, είχαμε να δούμε τους παίκτες του ΘΡΥΛΟΥ, να συμπεριφέρονται σαν ομάδα, να παίζουν για την ομάδα και τον κόσμο και όχι για πάρτη τους, δηλαδή… Από τους πανηγυρισμούς και τις μανούρες με τους αντιπάλους, μέχρι και τις διαμαρτυρίες λειτουργούν ως σύνολο και αυτό είναι πολύ, μα πολύ σημαντικό. Όσο σημαντικό είναι και το ότι βλέπουμε «αλαχάνιαστους» (και όχι έτοιμους να σκάσουν από το 20’) παίκτες.
Μα, πιο σημαντικό από όλα, είναι ότι η συγκεκριμένη ομάδα του Ολυμπιακού, αν και πολύ καινούργια, έχει αρχίσει να «δένει» με τον μοναδικό κόσμο του ΘΡΥΛΟΥ και αυτό να είστε σίγουροι πως αποτελεί το μεγαλύτερο εχέγγυο, για καλή και επιτυχημένη σεζόν, σύγγαυροι…

http://www.katimagiko.gr/editorial/1127/horis-egephalo-soma-upoleitourgei