Έχω βαρεθεί και... κουραστεί, παράλληλα, να παρακολουθώ τα ΜΜΕ, τον ηλεκτρονικό και τον έντυπο τύπο, να κάνουν την “τρίχα-τριχιά” και το άσπρο μαύρο. Δεν σας λέω κάτι καινούργιο, το ξέρω... Τουλάχιστον, σε εσάς που είστε οπαδοί, που ασχολείστε με το ποδόσφαιρο, “τραβιέστε” στο γήπεδο και έχετε τον στοιχειώδη νου και την απαιτούμενη κρίση.
Όλοι, εσείς, λοιπόν, αναρωτηθείτε, φέρτε στο μυαλό σας, πόσες είναι οι φορές, που έχετε γυρίσει από το γήπεδο και έχετε παρακολουθήσει ρεπορτάζ, για το ματς που... παραβρεθήκατε και δεν πιστεύατε στ’ αυτιά και τα ματάκια σας... Πόσες φορές, σας έχουν αναγκάσει οι “έγκριτοι”, “ηθικολόγοι” της δήθεν ανεξάρτητης δημοσιογραφίας να αναρωτηθείτε: “Ρε, πότε έγιναν όλα αυτά; Ρε, μπας και εγώ βρισκόμουν σε άλλο γήπεδο;”.
Κι αν για το αγωνιστικό “κομμάτι” των αγώνων οι “δυνατότητες” παραποίησης δεν είναι απεριόριστες, για το εξωαγωνιστικό κομμάτι είναι... άπειρες, πραγματικά. Χωρίς να γνωρίζουν, χωρίς να ξέρουν τι τους γίνεται, λένε οτιδήποτε χρειαστεί προκειμένου ν’ ανεβάσουν την τηλεθέαση και τον αριθμό των φύλλων που πουλάνε.
Και όταν πρόκειται για τον Ολυμπιακό και τον κόσμο του, εκεί είναι που δίνουν... ρεσιτάλ, κανονικό, που “βιάζουν” την αλήθεια χρησιμοποιώντας ότι πιο πιασάρικο, πιο εμπορικό και βαρύγδουπο ψέμα, μπορούν ν’ ανακαλύψουν.
Ενώ, κάθε “ρεπορτάζ”, περιλαμβάνει τους γνωστούς χαραχτηρισμούς για... αλήτες, χούλιγκανς, γνωστούς-αγνώστους κ.τ.λ. που ξέρετε και έχετε ακούσει, καταλήγοντας, πάντα, στο ίδιο αυθαίρετο συμπέρασμα: “ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα”!!!
Πρόκειται για το μεγαλύτερο... ψέμα, για την μεγαλύτερη παραπληροφόρηση, αφού επεισόδια στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, γίνονται ΠΑΝΤΟΥ, σε όλο τον ΠΛΑΝΗΤΗ, καλώς ή κακώς.
Έχει ασχοληθεί, ποτέ, κάποιος “έγκριτος” δημοσιογράφος, με το τι γίνεται στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, αλλά και στους δρόμους, της Αργεντινής, της Βραζιλίας και των υπόλοιπων χωρών της Λατινικής Αμερικής; Μμμ, ναι τι ωωώρα;
Έχει γίνει ποτέ, κάποια σοβαρή έρευνα ή ένα υπεύθυνο ρεπορτάζ, για το πόσα... μαχαιρώματα μεταξύ οπαδών γίνονται κάθε Κυριακή σχεδόν στην Ιταλία και το πολυδιαφημισμένο CAMPIONATO; Μοτοσικλέτες, πάντως, δεν έχουν πέσει σε Ελληνικά γήπεδα, όπως συνέβη στο “Mεάτσα”, πριν από κάποια χρόνια.
Και φανταστείτε τι θα είχε γίνει, αν τα αναρίθμητα καπνογόνα, που έριξαν οι οπαδοί της Ίντερ, σε ματς Champions League!, κιόλας, τα είχαμε ρίξει εμείς. Τι θα έλεγαν και τι θα έγραφαν οι δημοσιογράφοι, αλλά και πόσο εξοντωτική, θα ήταν η τιμωρία για την ομάδα μας.
Ας ψάξουν όλοι αυτοί οι ηθικολόγοι, τι γίνεται στην Ολλανδία, στην Αγγλία, στην Γαλλία, την Γερμανία και σε ΟΛΗ την Ευρώπη, μεταξύ των οπαδών των ομάδων, και μετά ας μας πουν, που, με ποια συχνότητα και σε ποιο βαθμό γίνονται επεισόδια.
Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι οτι οι ίδιοι που κατηγορούν σαν κατήγοροι και καταδικάζουν, λες και είναι δικαστές και όχι δημοσιογράφοι είναι οι ίδιοι που καλλιεργούν τα επεισόδια, με τα πρωτοσέλιδα για “πολέμους” και “τιτάνιες μάχες” (για παράδειγμα), με τα ρεπορτάζ με μουσική καταδίωξης ή πολέμου, να συνοδεύουν την εικόνα και με την πόρρωση που καλλιεργούν στους αναγνώστες ή τους τηλεθεατές τους.
Ορισμένοι, παρακαλάνε, από μέσα τους να γίνουν επεισόδια, προκειμένου να γεμίσουν τον τηλεοπτικό χρόνο τους, τις σελίδες τους και τις... τσέπες τους, φυσικά! Αν περίμεναν, από το θέαμα ή την ποιότητα του Ελληνικού ποδοσφαίρου...
Όσοι έζησαν την “ένδοξη” δεκαετία του ‘80, αλλά και την “δυνατή”’ δεκαετία του ‘90, ξέρουν καλά, πως αυτά που γίνονται, τώρα, σε σχέση μ’ αυτά που γίνονται την τελευταία 10ετία, περίπου, είναι πταίσματα, μπροστά σ΄αυτά που συνέβαιναν τότε.
Απλά, παλιότερα (και ειδκά την δεκαετία του ‘80), ΔΕΝ υπήρχαν, ούτε τόσα ιδιωτικά κανάλια, ούτε δέκα αθλητικές εφημερίδες, (άρα ο ανταγωνισμός μεταξύ των ΜΜΕ, δεν ήταν τόσο σκληρός και άγριος) και γενικά, η τέταρτη εξουσία, των ΜΜΕ, δεν ήταν τόσο δυνατή και, κυρίως ανεξέλεγκτη όσο είναι σήμερα. Πολλά γίνονταν, λίγα γίνονταν γνωστά. Κι αν γίνονταν, είχαν τον χαραχτήρα... είδησης, και όχι ΤΗΛΕΔΙΚΗΣ και ισοπέδωσης της αλήθειας.
Και αφού, ο Ολυμπιακός είναι η πρώτη και μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα και είναι “ένα και το αυτό”, με τον μοναδικό πύρινο και πιστό λαό του, όλη αυτή η... παλιοκατάσταση, στρέφεται εναντίον του. Αυτό που λέμε “αποδιοπομπαίος τράγος”, δηλαδή.
Έτσι, έχουμε φτάσει στο σημείο να φυλακίζονται οπαδοί του ΘΡΥΛΟΥ, να τιμωρείται ΑΔΙΚΑ και ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΑ η ομάδα μας, μέσα από “τηλεδίκες”, “αιμοδιψείς” εκπομπές οι οποίες επηρεάζουν, από την κοινή γνώμη μέχρι τους αθλητικούς δικαστές.
Όσοι καταλαβαίνουν, γνωρίζουν οτι το “κόλπο” είναι... αμερικάνικο. “Βομβαρδίζουμε την κοινή γνώμη, περνάμε αυτό που θέλουμε, δικάζουμε, ουσιαστικά, μέσω των ΜΜΕ, και, τελικά, πηγαίνουμε στην... δίκη, που, απλά, έχει διαδικαστικό και τυπικό χαραχτήρα”.
Αποτέλεσμα; Η... “τιμωριοφοβία” και η “τιμωριοτρομοκρατία”, που έχουν περάσει στον Ολυμπιακό και τον κόσμο του, οι οποίες μας έχουν δημιουργήσει πολλά και μεγάλα προβλήματα.
Κι αφού εμείς, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι... άμεσα, ας ξέρουμε, τουλάχιστον, τι μας γίνεται, ώστε να μην πέφτουμε στις παγίδες που μας στήνουν.
7ΨΥΧΟΣ
http://www.katimagiko.gr/editorial/1681/timoriophovia-kai-timoriotromokratia
Όλοι, εσείς, λοιπόν, αναρωτηθείτε, φέρτε στο μυαλό σας, πόσες είναι οι φορές, που έχετε γυρίσει από το γήπεδο και έχετε παρακολουθήσει ρεπορτάζ, για το ματς που... παραβρεθήκατε και δεν πιστεύατε στ’ αυτιά και τα ματάκια σας... Πόσες φορές, σας έχουν αναγκάσει οι “έγκριτοι”, “ηθικολόγοι” της δήθεν ανεξάρτητης δημοσιογραφίας να αναρωτηθείτε: “Ρε, πότε έγιναν όλα αυτά; Ρε, μπας και εγώ βρισκόμουν σε άλλο γήπεδο;”.
Κι αν για το αγωνιστικό “κομμάτι” των αγώνων οι “δυνατότητες” παραποίησης δεν είναι απεριόριστες, για το εξωαγωνιστικό κομμάτι είναι... άπειρες, πραγματικά. Χωρίς να γνωρίζουν, χωρίς να ξέρουν τι τους γίνεται, λένε οτιδήποτε χρειαστεί προκειμένου ν’ ανεβάσουν την τηλεθέαση και τον αριθμό των φύλλων που πουλάνε.
Και όταν πρόκειται για τον Ολυμπιακό και τον κόσμο του, εκεί είναι που δίνουν... ρεσιτάλ, κανονικό, που “βιάζουν” την αλήθεια χρησιμοποιώντας ότι πιο πιασάρικο, πιο εμπορικό και βαρύγδουπο ψέμα, μπορούν ν’ ανακαλύψουν.
Ενώ, κάθε “ρεπορτάζ”, περιλαμβάνει τους γνωστούς χαραχτηρισμούς για... αλήτες, χούλιγκανς, γνωστούς-αγνώστους κ.τ.λ. που ξέρετε και έχετε ακούσει, καταλήγοντας, πάντα, στο ίδιο αυθαίρετο συμπέρασμα: “ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα”!!!
Πρόκειται για το μεγαλύτερο... ψέμα, για την μεγαλύτερη παραπληροφόρηση, αφού επεισόδια στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, γίνονται ΠΑΝΤΟΥ, σε όλο τον ΠΛΑΝΗΤΗ, καλώς ή κακώς.
Έχει ασχοληθεί, ποτέ, κάποιος “έγκριτος” δημοσιογράφος, με το τι γίνεται στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, αλλά και στους δρόμους, της Αργεντινής, της Βραζιλίας και των υπόλοιπων χωρών της Λατινικής Αμερικής; Μμμ, ναι τι ωωώρα;
Έχει γίνει ποτέ, κάποια σοβαρή έρευνα ή ένα υπεύθυνο ρεπορτάζ, για το πόσα... μαχαιρώματα μεταξύ οπαδών γίνονται κάθε Κυριακή σχεδόν στην Ιταλία και το πολυδιαφημισμένο CAMPIONATO; Μοτοσικλέτες, πάντως, δεν έχουν πέσει σε Ελληνικά γήπεδα, όπως συνέβη στο “Mεάτσα”, πριν από κάποια χρόνια.
Και φανταστείτε τι θα είχε γίνει, αν τα αναρίθμητα καπνογόνα, που έριξαν οι οπαδοί της Ίντερ, σε ματς Champions League!, κιόλας, τα είχαμε ρίξει εμείς. Τι θα έλεγαν και τι θα έγραφαν οι δημοσιογράφοι, αλλά και πόσο εξοντωτική, θα ήταν η τιμωρία για την ομάδα μας.
Ας ψάξουν όλοι αυτοί οι ηθικολόγοι, τι γίνεται στην Ολλανδία, στην Αγγλία, στην Γαλλία, την Γερμανία και σε ΟΛΗ την Ευρώπη, μεταξύ των οπαδών των ομάδων, και μετά ας μας πουν, που, με ποια συχνότητα και σε ποιο βαθμό γίνονται επεισόδια.
Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι οτι οι ίδιοι που κατηγορούν σαν κατήγοροι και καταδικάζουν, λες και είναι δικαστές και όχι δημοσιογράφοι είναι οι ίδιοι που καλλιεργούν τα επεισόδια, με τα πρωτοσέλιδα για “πολέμους” και “τιτάνιες μάχες” (για παράδειγμα), με τα ρεπορτάζ με μουσική καταδίωξης ή πολέμου, να συνοδεύουν την εικόνα και με την πόρρωση που καλλιεργούν στους αναγνώστες ή τους τηλεθεατές τους.
Ορισμένοι, παρακαλάνε, από μέσα τους να γίνουν επεισόδια, προκειμένου να γεμίσουν τον τηλεοπτικό χρόνο τους, τις σελίδες τους και τις... τσέπες τους, φυσικά! Αν περίμεναν, από το θέαμα ή την ποιότητα του Ελληνικού ποδοσφαίρου...
Όσοι έζησαν την “ένδοξη” δεκαετία του ‘80, αλλά και την “δυνατή”’ δεκαετία του ‘90, ξέρουν καλά, πως αυτά που γίνονται, τώρα, σε σχέση μ’ αυτά που γίνονται την τελευταία 10ετία, περίπου, είναι πταίσματα, μπροστά σ΄αυτά που συνέβαιναν τότε.
Απλά, παλιότερα (και ειδκά την δεκαετία του ‘80), ΔΕΝ υπήρχαν, ούτε τόσα ιδιωτικά κανάλια, ούτε δέκα αθλητικές εφημερίδες, (άρα ο ανταγωνισμός μεταξύ των ΜΜΕ, δεν ήταν τόσο σκληρός και άγριος) και γενικά, η τέταρτη εξουσία, των ΜΜΕ, δεν ήταν τόσο δυνατή και, κυρίως ανεξέλεγκτη όσο είναι σήμερα. Πολλά γίνονταν, λίγα γίνονταν γνωστά. Κι αν γίνονταν, είχαν τον χαραχτήρα... είδησης, και όχι ΤΗΛΕΔΙΚΗΣ και ισοπέδωσης της αλήθειας.
Και αφού, ο Ολυμπιακός είναι η πρώτη και μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα και είναι “ένα και το αυτό”, με τον μοναδικό πύρινο και πιστό λαό του, όλη αυτή η... παλιοκατάσταση, στρέφεται εναντίον του. Αυτό που λέμε “αποδιοπομπαίος τράγος”, δηλαδή.
Έτσι, έχουμε φτάσει στο σημείο να φυλακίζονται οπαδοί του ΘΡΥΛΟΥ, να τιμωρείται ΑΔΙΚΑ και ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΑ η ομάδα μας, μέσα από “τηλεδίκες”, “αιμοδιψείς” εκπομπές οι οποίες επηρεάζουν, από την κοινή γνώμη μέχρι τους αθλητικούς δικαστές.
Όσοι καταλαβαίνουν, γνωρίζουν οτι το “κόλπο” είναι... αμερικάνικο. “Βομβαρδίζουμε την κοινή γνώμη, περνάμε αυτό που θέλουμε, δικάζουμε, ουσιαστικά, μέσω των ΜΜΕ, και, τελικά, πηγαίνουμε στην... δίκη, που, απλά, έχει διαδικαστικό και τυπικό χαραχτήρα”.
Αποτέλεσμα; Η... “τιμωριοφοβία” και η “τιμωριοτρομοκρατία”, που έχουν περάσει στον Ολυμπιακό και τον κόσμο του, οι οποίες μας έχουν δημιουργήσει πολλά και μεγάλα προβλήματα.
Κι αφού εμείς, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι... άμεσα, ας ξέρουμε, τουλάχιστον, τι μας γίνεται, ώστε να μην πέφτουμε στις παγίδες που μας στήνουν.
7ΨΥΧΟΣ
http://www.katimagiko.gr/editorial/1681/timoriophovia-kai-timoriotromokratia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου